Er wordt veel gesproken over het Nederland na de crisis. En dat deze crisis ooit voorbij zal zijn, daarover bestaat geen twijfel. De vraag is alleen wanneer en met hoeveel economische en maatschappelijke schade dat gepaard is gegaan.
Het idee dat we terug gaan naar een leven zonder virus, wordt in recente mediaberichten steeds vaker weersproken. Al medio vorig jaar door het RIVM zelf, maar recent ook door (Jaap Goudsmit en Hans Boutellier). En ook in het recente Tweede Kamerdebat over de ontwikkelingen van het coronavirus is dit idee door kamerleden geopperd (o.a. door Van der Staaij). Dit weekend verscheen daarover ook een uitgebreide beschouwing in het NRC.
We gaan wellicht niet meer naar een leven na het virus, maar naar een leven met het virus. Zoals we ook moeten leren leven met klimaatverandering en met het (deels) leven onder zeeniveau.
Dat vergt wel een mindshift bij menigeen. Want dat betekent dat we onze samenleving duurzaam moeten inrichten om met virussen als Corona (en alle varianten en mutaties daarop) om te gaan. Dat betekent ook dat met innovaties in testmogelijkheden en een vergevorderd vaccinatiebeleid het leven weer kan worden hervat, maar we alert zullen moeten blijven op lokale uitbraken en gerichte quarantaines. Daar zullen we de inrichting van onze samenleving dan wel op moeten aanpassen.
We zullen ons moeten gaan verhouden met een nieuwe realiteit waarin virussen vaker in zullen grijpen in ons dagelijkse leven, maar dan (hopelijk) zonder de desastreuze economische en maatschappelijke impact die het coronavirus nu heeft. Tegen het wassende water hebben we een ongeëvenaard waterkeringssysteem. Wat gaan wij innovatieve Hollanders bedenken om ook deze uitdaging het hoofd te bieden?